Degeneratieve myelopathie

 

Degeneratieve myelopathie (DM) is een fatale progressieve neurologische aandoening van het ruggenmerg bij honden, mogelijk vergelijkbaar met Amyotrofe laterale sclerose (ALS, Lou Gehrig's disease) of multiple sclerose (MS) bij mensen, daarover bestaat verschil van mening. Dr. Clemmons van de University of Florida houdt het op MS, Dr. Coates van de University of Missouri denkt aan ALS. De mening van de meerderheid van de onderzoekers neigt naar ALS. De door Missouri ontwikkelde DNA-test is gebaseerd op een mutatie in het superoxide dismutase 1 enzym in het SOD1 gen. Mogelijk zijn er meer ras-afhankelijke soorten DM, hetgeen verder onderzoek wettigt. 

De ziekte heeft een verraderlijk begin en vangt meestal aan tussen de leeftijd van 6 en 14 jaar. Vanaf de eerste tekenen tot het einde verloopt meestal 6 tot 18 maanden.

Op 15 juli 2008 is het gen, verantwoordelijk voor DM, gevonden in 43 hondenrassen. De ziekte wordt vooral geconstateerd bij de Duitse herders en de Welsh corgi Pembroke. Andere rassen gevoelig voor DM zijn: Boxer, Pronkrug (Rhodesian ridgeback), Saarlooswolfhond en de Franse buldog. Een test is nu beschikbaar door middel van een zogenaamde “swap”. [1] Eerder al was het gen verantwoordelijk voor deze ziekte bij de Duitse herder geïdentificeerd en een test voor Degeneratieve myelopathie voor deze honden ontwikkeld maar dan met vers bloed, wat het testen moeilijker maakte. Inmiddels is deze test niet meer beschikbaar door gebrek aan fondsen. De SOD1 test is wel beschikbaar, ook in Europa.

 

Symptomen

Degeneratieve Myelopathy begint met zwakte en coördinatieverlies in de achterste ledematen. Eerst een poot en later de andere poot. De hond gaat slepen en waggelen met de achterpoten en struikelen. De nagels slijten en beschadiging van de poot kunnen volgen, waarna mogelijk infecties kunnen optreden. Later, als de verlamming verergert, valt de hond om, vooral op een gladde ondergrond. Lopen wordt steeds moeilijker. Een hond in goede conditie kan echter nog wel rennen (zolang de tweede poot nog bruikbaar is). Incontinentie betekent meestal dat het einde nabij is. Uiteindelijk worden de vitale organen aangetast. Het verloop van de ziekte is afhankelijk van de fysieke conditie en omgevingsfactoren. De hond wordt meestal stressgevoelig.

 

Oorzaak

In het ruggenmerg lopen de zenuwbanen welke de spieren aansturen. Deze zenuwen liggen in bundels gegroepeerd in de zogenoemde "witte stof". Deze witte stof wordt aangetast, de isolatie (myeline) van de zenuwen verdwijnt en de zenuwen sterven af, waardoor de aansturing van de spieren steeds minder wordt. Dit wordt veroorzaakt door een mutatie in een gen en het al dan niet aanwezig zijn van een bepaald allel. Bij de Duitse herder allel 1101*J, bij de Welsh corgi Pembroke is een ander allel verantwoordelijk.

 

Diagnose

De diagnose gebeurt door middel van eliminatie. Er kunnen meerdere oorzaken zijn voor de uiterlijke kentekenen van DM, zoals onder andere hernia, spondylose, tumor, cyste, infecties of hartaanval. Er kan een EMG, CT-scan en/of MRI-scan worden gemaakt. Geeft dit geen resultaat, dan wordt de diagnose DM gesteld. De definitieve diagnose is slechts mogelijk door middel van een autopsie en DNA onderzoek

Sinds 2008 kan er in nederland op getest worden via een swamp of bloed af te laten nemen en hierin kan er in het van haeringen laboratorium getest worden of de hond vrij is, drager of lijder is. De vrije en dragers krijgen de ziekte zelf niet !

 

Behandeling

Een bestaat geen behandeling welke DM tot staan brengt. Echter, soms is het mogelijk de ziekte te vertragen. De verschillende behandelingen welke op het Internet worden aanbevolen zijn zonder wetenschappelijk gemeten resultaat. Training bevordert de spieropbouw van de nog bruikbare spieren, waardoor de hond langer mobiel blijft. Aanbevolen is training, bijvoorbeeld wandelen (niet slenteren) en zwemmen. Waarschuwing: vermijdt stress, het kan het verloop van deze ziekte versnellen. Zelfs kleine chirurgische ingrepen kunnen van invloed zijn.

Mogelijk medicijn is het geven van EACA, een zuur, in combinatie met het antioxidant NAC. Een dierenkliniek meldt dat dit bij 15 tot 20 procent van de honden resultaat heeft. EACA is alleen in de VS te bestellen, in Nederland kan het worden gemaakt door een apotheker. Een vitamine B-complex kan positief werken al dan niet in combinatie met EACA en NAC. Ook hier zijn veel aanbevelingen te vinden op het Internet, maar ook hier met onbewezen resultaat.

Site met statistieken bij welk ras het allemaal voorkomt;     https://secure.offa.org/dnateststats.html